Koło Zainteresowań - Teatr Szkolny
Praca z uczniami z niepełnosprawnością intelektualną jest ciągłym poszukiwaniem dróg wspierających ich rozwój. Jednym z pomysłów na rozwijanie zwłaszcza sfery emocjonalno-społecznej, jest włączanie dzieci i młodzieży w działania teatralne. Jest to forma aktywności, która szeroko uaktywnia fantazję młodego człowieka i rozbudza zainteresowania. Podczas zajęć teatralnych uczniowie poszerzają swoje słownictwo związane z teatrem oraz zapoznają się z zasadami przygotowywania przedstawień.
Zajęcia rozpoczynamy od „GIMNASTYKI BUZI I JĘZYKA" - ćwiczeń i zabaw, które kształcą poprawne i wyraźne wymawianie głosek oraz dykcję. Kolejnym etapem spotkania są zabawy integracyjne, które zwykle kończą się śmiechem.
Podczas zajęć wrześniowych dzieci i młodzież zapoznała się z rodzajami teatru i spektakli: teatr dramatyczny, operowy, zawodowy, amatorski, objazdowy, kukiełkowy. Bardziej zrozumiałe stały się też terminy związane z teatrem, m.in.: scena, kurtyna, widownia, garderoba, reflektory, akt, antrakt.
W październiku wybraliśmy się do Warszawy, do Teatru Lalka – oglądaliśmy przedstawienie pt. „Rycerz Gwiazdy Wigilijnej". Spektakl oparty na baśni pt. „O księciu Gotfrydzie, rycerzu Gwiazdy Wigilijnej" został przygotowany przez Jarosława Kiliana. Tekst mówiony przeplatał się z przepięknymi melodiami skomponowanymi przez Grzegorza Turnaua, natomiast drewniane figury – lalki, autorstwa Józefa Wilkonia, przemawiały do naszych dusz. Zło zostało ukarane, a dobro wynagrodzone.
W listopadzie natomiast czytaliśmy jesienne wiersze i przydzielaliśmy role z uwzględnieniem cech charakterystycznych przedstawianych postaci, opracowywaliśmy proste układy sceniczne i choreograficzne. Uczyliśmy się krótkich wierszyków i wyliczanek.
Grudniowe spotkanie było bardzo świąteczne. Do „Opowieści o Bożym Narodzeniu" przygotowaliśmy scenografię, układ taneczny, stroje i nagraliśmy sceny. Później powstał filmik, który został umieszczony na szkolnej stronie.
Spotkanie styczniowe przepełnione było inscenizacjami do wierszyków o babci i dziadku.
Aktorzy na małej scenie wyrażali swoje stany emocjonalne poprzez gest, mimikę, ruch, oraz wyrabiali cierpliwość i zaufanie we własne siły.
