Wczesne wspomaganie rozwoju małego dziecka.
Zajęcia prowadzą nauczyciele posiadający kwalifikacje odpowiednie do rodzaju niepełnosprawności dziecka i specjaliści, którzy tworzązespół wczesnego wspomagania.
W skład zespołu wchodzą:
Wczesne wspomaganie rozwoju dzieci ma na celu pobudzanie psychoruchowego i społecznego rozwoju dziecka od chwili wykrycia niepełnosprawności do podjęcia nauki w szkole.
Proponujemy:
? Terapię psychologiczną; wsparcie psychologiczne dla rodzin;
? Profilaktykę i terapię logopedyczną;
? Diagnozę i terapię pedagogiczną (Monachijska Funkcjonalna Diagnostyka Rozwojowa, terapia behawioralna, met.W.Sherborne, )
? Zajęcia pedagogiczne usprawniające rozwój poznawczy, motoryczny i samoobsługę;
? Zajęcia muzyczno-ruchowe;
? Diagnozę i terapię z zakresu integracji sensorycznej;
? Diagnozę i terapię metodą EEG Biofeedback;
? Rehabilitację ruchową, terapię reki (Terapia ręki)
Wczesne wspomaganie rozwoju dziecka - to wielospecjalistyczne, kompleksowe i intensywne działania mające na celu stymulowanie funkcji odpowiedzialnych za rozwój psychomotoryczny i komunikację małego dziecka niepełnosprawnego. A także – pomoc i wsparcie udzielane rodzicom i rodzinie w nabywaniu przez nich umiejętności postępowania z dzieckiem w zakresie określonym przez indywidualny program wczesnego wspomagania. Problemy rodziców i innych domowników należy traktować jako tak samo ważne, jak zaburzenia w rozwoju dziecka. Wczesna pomoc dąży do optymalizacji funkcjonowania całego układu rodzinnego.
W przypadku wszystkich dzieci, u których stwierdzono nieprawidłowości w rozwoju psychoruchowym ważne jest by podjąć jak najwcześniejsze działania wspomagające ich rozwój. Szukając założeń teoretycznych wczesnej interwencji i wspomagania rozwoju należy sięgnąć do psychologii rozwojowej. Rozwój dziecka jest procesem uwarunkowanym czynnikami wewnętrznymi - to z czym dziecko przychodzi na świat oraz zewnętrznymi (środowiskowymi), czyli to wszystko czego dziecko się uczy. Zgodnie z tym założeniem, aby rozwój poznawczy dziecka postponował dziecko musi doznawać bodźców podczas czynności dnia codziennego i zabawy, następnie uczyć się znaczenia tych bodźców. Badania opisujące rozwój centralnego i obwodowego układu nerwowego człowieka wskazują, że dla prawidłowego rozwoju dziecka najbardziej znaczące są jego pierwsze lata życia, tj. czas od urodzenia do około 7 roku życia. Naukowcy dowodzą, że wraz z dojrzewaniem układu nerwowego rozwijają się wszystkie funkcje psychofizyczne dziecka.